"Wokół filozoficznej refleksji Stanisława Ziemiańskiego" - Sympozjum 14 grudnia br.

Jubileusz 90-tych urodzin jest dobrą okazją do podsumowań i wstępnego krytycznego ustosunkowania się do prawie 60-letniej twórczości naukowej o. profesora Stanisława Ziemiańskiego. Podczas sympozjum w kolejnych referatach zostaną podjęte: metafizyka o. Ziemiańskiego, jego teologia naturalna, filozofia przyrody, jego badania nad filozofią Franciszka Suareza, metafilozofia o. Ziemiańskiego oraz podejście do relacji nauki i religii.

O. prof. Stanisław Ziemiański jest ważną i barwną postacią krakowskiego ośrodka filozoficznego jezuitów. Był uczniem o. prof. Mieczysława Alberta Krąpca OP, który był promotorem jego pracy doktorskiej obronionej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w 1978 roku. Od 1962 do 2006 wykładał na Wydziale Filozoficznym Towarzystwa Jezusowego metafizykę, teologię naturalną i filozofię Boga oraz kosmologię, a w latach 1988-2006 –  historię filozofii średniowiecznej. Pracował na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie oraz na Wydziale Teologicznym w Bratysławie. W swoich tekstach o. Ziemiański podejmował zagadnienia metafizyczne i epistemologiczne, ale główną uwagę poświęcił problematyce Boga (m.in. argumentom za Jego istnieniem), snując rozważania z pogranicza metafizyki i nauk przyrodniczych (głównie fizyki i kosmologii). Swoje przemyślenia zawarł w Teologia naturalna. Filozoficzna problematyka Boga (Kraków 1995, 2008). O. Ziemiański odmiennie od św. Tomasza definiował przygodność jako relację wieloczynnikową, ruch jako byt przypadłościowy w kategorii jakości, celowość jako świadomą koordynację wielu niezależnych czynników do jednej funkcji. Zmieniło to znacznie perspektywę argumentacji za istnieniem Boga. O. Ziemiański zajmował się też filozofią przyrody nieożywionej, wykorzystując wyniki nauk przyrodniczych, które interpretował w duchu neotomistycznym. 

Transmisja na youtube AIK